rugproblemen

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

In augustus nu ben ik 3 jaar thuis. In augustus 2007 ging ik met rug klachten naar de dokter.
Ik had 4 jaar ervoor al een hernia operatie gehad. De dokter stelde voor om eens een nieuwe scan te laten nemen en dan moest ik terug komen naar hem. Op deze scan uitslag zag hij toen dat mijn tussenwervelschijven aan ’t verslijten waren.
Ik moest contact opnemen met een orthopedist om dit verder te laten onderzoeken. De orthopedist en de chirurg stelde voor om via mijn rug een bouten systeem in te brengen wat ervoor zou zorgen dat ik op een niveau gedeeltelijk en op het andere
niveau volledig zou vast gezet worden.
In Maart 2008 was mijn eerste operatie waarbij ze er 6 bouten hebben ingestoken op het niveau L3-L4-L5. Na deze operatie behield ik echter mijn rugklachten en ik contacteerde opnieuw mijn dokters.
Ze stelden voor om er bouten uit te halen, omdat ze op een botscan hadden gezien dat deze waren losgekomen en deze operatie vond plaats in Oktober 2008.
Ze hebben er toen ook weer 2 nieuwe dikkere ingestoken. Nog steeds na deze operatie
had ik veel pijn en in Januari 2009 volgde mijn derde rugoperatie waarbij men 4 nieuwe bouten toevoegde. Dus in totaal had ik toen een systeem van 8 bouten,waarvan 2 op S1 niveau. Tijdens deze operatie werden telkens mijn zenuwen en spieren
van het bot gehaald en doorgesneden met als gevolg een voze verdoofde rechtervoet, en erg verzwakt rechterbeen.
Dit zou ooit nog beteren maar wanneer konden ze niet zeggen. Tot op de dag vandaag is dit nog steeds hetzelfde.
Na deze 3de rugoperatie bleef ik die pijnen behouden en er kwamen nieuwe pijnen bij ter hoogte van mijn staartbeen en aan een gewricht langs rechts ter hoogt van L5. Dus contacteerde ik mijn chirurgen opnieuw die dan voorstelden om naar de
pijnkliniek te gaan en daar enkele tests te laten doen met elektrochocks en gewrichts inspuitingen met cortisone en een aantal onderzoeken om te zien of men wortelkanaal van mijn zenuw wel groot genoeg was. Vele pijnlijke onderzoeken later, ongeveer 6 maand, vertelde de dokter van de pijnkliniek dat het eigenlijk geen nut had om verder te doen en moest ik
terug contact opnemen met mijn chirurgen. Deze wilden dan via een 4de rugoperatie langs achter weer enkele bouten eruit halen en het dan even aanzien hoe het verder zou verlopen. Op aanraden van mijn vader heb ik een andere chirurg gecontacteerd voor een second opinion. Ook hij liet me enkele onderzoeken ondergaan met een 2de botscan met radioactieve vloeistof inspuiting, een corsette uit harde plastiek aandoen voor 14 dagen en 10 dagen in een bermuda gips,
hierbij wordt je been in hoek mee in de gips gelegd. Uit deze onderzoeken bleek dan weer dat mijn ruggengraat nog niet genoeg gestabiliseerd was, dat er een kleine hernia aan mijn staartbeen is en er weer 2 bouten zijn losgekomen en er
een probleem op mijn rechts gewricht zit. Hij zou eerst mijn rug meer stabiliseren zei hij. Maar deze keer via een buik operatie en niet meer via de rug om verdere zenuw en spier beschadiging te voorkomen. Dus in januari van dit jaar werd een operatie gedaan via den buik om aan de voorkant van mijn ruggengraat een plaatje te bevestigen met 4 schroeven.
Ik moet zeggen dat het doorgezakte gevoel na deze operatie verdwenen is. De eerste dagen na de operatie voelde ik me goed en had er een goed oog in waarschijnlijk omdat er toen nog verdoving in mijn lichaam zat want na ongeveer een week
begon de pijn opnieuw.
De pijn van mijn hernia loopt van in mijn rug aan S1 tot in mijn rechter tenen, de gewrichtspijn kun je best vergelijken met een nachtelijke kuitkramp maar dan heviger en komt zowel voor als ik lig, zit, stap of slaap en dagelijks bijna meer dan 20 keer.
Ik heb ook al een hele waslijst medicatie genomen waaronder dafalgan, dafalgan codeïne, morfine plijsters, verdovings plijster, pillen met een vorm van morfine in,cortisone in spuiten en pil vorm noem maar op.
Al goed dat ik de steun van mijn ouders en vriend nog heb anders had het voor mij al lang niet meer gehoeven. Dan had ik het al lang opgeven.
Ook al weet ik dat er ergere dingen zijn toch wordt het me stilaan teveel.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Vorige moest ik terug naar de dokter om te horen of ik recht had op een neuro stimulator inplanting en ik heb er inderdaad recht op. Op 4 mei moet ik naar het ziekenhuis voor een speciale scan waarmee ze kunnen zien of het ruggenmerg kanaal breed genoeg is.
Als de chirurg dit niet op voorhand zou doen dan kan het tijdens de operatie gebeuren dat hij de
naald op een vernauwde plaats van het ruggenmerg kanaal inbrengt en dat ik verlamd wakker word. als tijdens de scan blijkt dat het ruggenmerg kanaal niet groot genoeg is dan zal ik geen neurostimulator ingeplant krijgen.
En word ik op 5 mei niet geopereerd.

Als de operatie wel door kan gaan (op 5 mei dan), dan gaat de chirurg iets onder mijn schouder bladeren een insnijding maken om zo naar mijn ruggengraat te gaan, Waarom op die hoogte als de pijn aan je lage rug zit--->>>dit is verplicht in heel de wereld omdat je ruggenmerg kanaal loopt van je nek tot de helft van je rug en verder niet.

Hier gaat hij een stuk bot van ongeveer 4 cm uithalen omdat hij de naald schuin naar boven in mijn in mijn ruggenmerg kanaal moet steken. De dokter heeft me verwittigd dat vanaf ik wakker ben, ik gedurende 3 dagen heel veel meer pijn zou
hebben dan dat ik ooit gehad heb bij alle 5 de operaties samen. De Chirurg zei dat hij me hierover verplicht moest inlichten omdat ik me hierop zou kunnen voorbereiden. Deze pijn heeft te maken met het wegnemen van dat bot van de ruggengraat.
Wanneer de naald voor altijd op zijn plaats zit gaat hij er 2 draden op bevestigen die dan na het toe
naaien van mijn insnijding zowel in als uit mijn lichaam zullen blijven hangen verbonden met de stimulator. Dan komt er een technieker van die stimulator firma mij uitleggen hoe ik dan mezelf elektroshocks kan toedienen via een aan/uit knop.
Na drie dagen zou ik dan zo met die draden uit mijn rug naar huis mogen om te zien of de neurostimulator werkelijk helpt en of er geen infectie op komt door de sensors die de chirurg aan de zijkant van mijn rug er tijdens de operatie ook
heeft ingestoken.
Zo een infectie kan voor komen bij bv het niet aanvaarden van het materiaal en deze infectie zou, kunnen doorlopen naar het ruggenmerg kanaal.
Als alles meevalt moet ik 10 dagen later terug naar het ziekenhuis om de draden te laten afknippen tot op mijn huid, de draden binnen in blijven zitten voor de operatie die nog volgt.
Dan moet ik 4 weken wachten omdat ze in die firma de stimulator moeten instellen en de batterij moeten klaarmaken voor gebruik.
Rond 14 Juni moet ik dan terug naar het ziekenhuis voor de eigenlijke inplanting van de stimulator.
Deze wordt in de zijkant van mijn buik ingeplant en dan weer verbonden met de draden die in mijn lichaam zijn blijven zitten. Zo een stimulator kan je voor de grote best vergelijken met een computer muis.Normaal zou zo een stimulator vijf jaar met die batterij moeten kunnen werken maar dit hangt af van hoeveel keer je per dag je de aan/ uit knop nodig
hebt om je pijn onder controle te houden. De elektroschocks zorgen ervoor dat je met een maximum van 50% - 80 % minder pijn hebt. Dus om de 5 jaar moet ik dan voor de rest van mijn leven terug naar het ziekenhuis voor een nieuwe operatie
om de versleten stimulater te laten vervangen door een andere met een nieuwe batterij in. Men is wel met onderzoeken bezig om een oplaadbare batterij te vinden.
Indien de stimulator niet helpt bij mij, wat we dus na die eerste 10 dagen al gaan weten, dan is er nog maar één oplossingen en dat is het beginnen
gebruiken van een morfine pomp.
Maar dit wil de chirurg absoluut vermijden want als ik er nu op mijn leeftijd mee zou beginnen dan zou ik over vijf jaar alleen nog maar iemand zijn die dag dagelijks in bed zou leven plat gespoten van de
morfine.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Ik ben terug thuis sinds vrijdag na deel 1 operatie neurostimulator.
De chirurg had er niet om gelogen dat ik veel pijn zou hebben de eerste dagen na deze operatie. Dit komt omdat hij de wervel Th 10 van mijn wervelkolom heeft moeten verwijderen om de elektroden te kunnen plaatsen in het ruggenmerg kanaal.
De eerste nacht dacht ik echt dat ik zou bezwijken van de pijn. Maar de 2de nacht ging het al iets beter. Veel slapen deed ik wel niet omdat ik niet op men rug kon liggen. Het voelde aan alsof al mijn ribben zwaar gekneusd waren na een val. Ademen, spreken, bewegen alles deed verschrikkelijk veel pijn. Nu zijn we 4 dagen verder en het gekneusde gevoel is al weg maar toch heb ik nog pijn. Vooral nu bij zitten aan men bureau,wat ervoor mijn minst pijnlijke plaats was.
Vannacht heb ik toch doorgeslapen van 23.30h tot 10.30h vanmorgend. En voor het eerst kan ik ook zeggen dat de stimulator toch al een verbetering kwa pijn geeft als ik plat lig. Ik denk wel dat ik de omschakeling in mijn hoofd ook nog moet maken, daar ik de laatste jaren toch altijd pijn gevoeld heb en nu zijn het prikkels die doorkomen tot men hersenen. Hopelijk ondervind ik deze week beterschap. Op 20 mei moet ik terug naar Dr. Te Rijdt en dan moet ik beslissen of het wel degelijk helpt bij mij. Ze hadden gezegd dat ik de eerste dag al verschil zou voelen, maar tot hiertoe is de pijn van de operatie nog te overheersend, dus nog even afwachten.
Het is ook best wel lastig kwa beweging want bv bukken of helemaal uitrekken mag ik gedurende de volgende 4 weken nog niet doen omdat de elektroden nog niet vastgegroeid zijn in mijn ruggenmerg kanaal. En bij een verkeerde beweging kunnen deze zich verplaatsen met gevolg dat de stimulator niet meer werkt dan. Dus rustig aan doen he.
grts viki en tot een dezer, wordt weer tijd da ik ga liggen nu.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Ik was net even aan het denken aan de dag toen ik in augustus 2007 te horen kreeg dat ik moest geopereerd worden aan men rug. Ik weet nog dat ik toen bij men moeder aan kwam en het plots heel moeilijk kreeg. Enorm veel schrik had ik ervoor. Niemand had toen kunnen denken dat er nog 6 operaties op zouden volgen. Als ik zie hoeveel schrik dat ik toen heb gehad voor die eerste operatie en waar ik nu sta dan zeg ik wel dat ik er een pak sterker door geworden ben. Ik weet nog dat ik toen bv enorm veel schrik had om bloed te laten trekken of een baxter te krijgen, schrik voor de naalden dus. Nu voel ik niks meer van zenuwen en zet ik zelf mijn spuitjes tegen flubit. En ook bv het wakker worden na de narcose was voor mij een nachtmerrie, ik ontwaakte en wou perse recht en wakker blijven, ik vocht tegen het in slaap vallen weer. Tot men moeder eens zei; je moet er niet tegen vechten,je kan er toch niks aan veranderen dus onderga het gewoon en dan komt het vanzelf wel goed. Dus als ik nu de eerste keer ontwaak dan denk ik eraan en denk ik slaap nog maar wat verder. Want tenslotte de uren die je slaapt zijn uren waarin je geen pijn hebt.

Voor de rest heb ik zondag een geknelde spier gekregen maar die is er ondertussen terug uit. Naargelang de dag vordert loop ik wel weer wat krommer, maar de pijnen van de operatie zelf zijn eindelijk weg. Het is nog wel rustig aan doen, zeker niet zwaar heffen, niet lopen, niet fietsen, niet kuisen(maar daar klaag ik niet over hoor) gedurende paar weken. In mijn geval dus tot eind juni want ik moet nog de volledig inplanting krijgen van de stimulator, dat is voor begin juni. grts viki

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Geplaatst: 13 Mei 2010 07:19 pm Onderwerp: beslissing
Ik denk dat ik de dokter ga laten beslissen om de stimulator in te planten ja of nee.
Gisteren lag ik op men bed tv te zien en ik had net dezelfde stekende pijn als ervoor. Dus ik zette men stimulator op en had nog net dezelfde pijn als anders. Normaal zou ik nu duidelijk het verschil moeten gevoeld hebben maar dit was dus niet het geval. Sommige zeggen je moet het tijd geven maar de dokter en de technieker hadden duidelijk gezegd dat ik het de eerste dagen al zou voelen en toch is dit niet zo.
Stel je voor dat ik hem toch laat inplanten en volgend jaar heb ik net zoveel pijn nog, voor t zelfde geld kan ik hem dan terug betalen.
Soms zegt men ook je moet zo zwart ni denken het komt wel goed, maar dan denk ik bij mezelf , ja dat zeiden ze met de vorige operaties ook en toen heeft het ook niet geholpen, is het ook niet goed gekomen. Op den duur begin je gewoon negatief en zwart te denken en de omgeving begrijpt dit dan niet. Heel frustrerend en soms denk ik je zou het zelf eens moeten voelen. Maar ik wens dit echt NIEMAND toe hoor. Gewoon maar eens om te weten wat ik voel en dit mee te kunnen omschrijven. Want pijn gevoel uitleggen blijft moeilijk. En nu is er al zoveel uitgevonden maar een pijn meter nog steeds niet. Dat zou pas iets handig zijn. Weinig of normale pijn geeft groen aan, ergere pijn kleurt oranje en de ergste pijn kleurt dan rood.
Waren we maar al 5 jaar verder.
Ik heb voor mezelf ook besloten om eens profesioneel te gaan praten want tenslotte is er me veel overkomen de laatste drie jaar. En dat kruipt in je hoofd en wordt op den duur teveel

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Gisteren naar spoed gemoeten in lier. Er komt al drie dagen bruin rood vocht uit de gaatjes in men rug en de verpleger vond het best als ik dit even liet nazien. Het zou al geen infectie in het ruggenmerg kanaal zijn omdat ik geen koppijn heb en geen last van licht in men ogen. Het zou wel kunnen dat ik afstotings verschijnselen heb van het nieuwe materiaal. Maandag moet ik op tussen controle naar de chirurg en hopelijk weet ik dan van wat het is

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Gisteren ben ik op controle geweest bij de chirurg om het wondvocht te laten nazien. Normaal gingen nu donderdag de draadjes doorgeknipt worden zodat de stimu kon klaar gemaakt worden in fabriek, om dan begin juni erin te kunnen. Maar t ziet ernaar uit dat de stimu voor mij niet zal helpen omdat ik nog de zelfde pijnen heb, en die zouden al van dag 1 weg moeten zijn. De chirurg vreest er dus voor dat de stimu er dus gewoon uit zal moeten en hij zei dat we dan met een groot probleem zitten omdat de volgende stap en tevens ook de laatste stap een morfine pomp is. Hij heeft me nu gezegd om donderdag de 27 ste te komen en dan zal hij naargelang wat ik zeg over men pijn beslissen of ik het krijg of niet. Maar hij denkt dus van niet. het zit me hoog nu en ik kan alleen maar weer afwachten. Het wordt steeds moeilijker om positief te blijven denken

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Binnen 6 uur moet ik terug bij men chirurg zijn. Vandaag valt de beslissing ivm mijn neurostimulator en of die nu gaat ingeplant worden of niet.
Die week extra heeft uiteindelijk niks uitgehaald, de pijn is nog steeds dezelfde. Toen ik thuis kwam uit het ziekenhuis stond ie in stap stand op 0.75 en nu op 1.35. Dus dat ziet er niet goed uit vind ik.
Ik ben nu zo zenuwachtig om straks de definitieve beslissing te horen vallen,
dat ik vannacht geen oog heb dicht gedaan.
en het pakt ook op men ademhaling al die stress nu.
Ik zal wel heel opgelucht zijn als die plakkers er nu eindelijk na drie weken af mogen, alsook het transfer kaske dat er tussen plakt, want men huid eronder is fameus aan 't protesteren.
Heb net nog info opgezocht over de morfine pomp en ja das wel zwaarder dan een stimulator ingeplant krijgen. Maar als dat alleen nog maar kan helpen om me terug zo oud te voelen als ik ben en met minder pijn verder kan ja dan heb ik toch het liefst van al dat.
Nen buitenstaander zal hier mss anders over denken, maar op den duur ben je zo aan het einde van je latijn en kan je echt ni meer verdragen dat het bv zoals nu niet aanslaat. Het is nu toch al drie jaar bezig met die operaties, want van pijn loop ik er al langer mee rond. Alleen is het zo dat je deze pijnen ni meer kan vergelijken met de pijnen waar het ooit allemaal om begonnen is. want als je dat toch zou doen lijken die nu een peulschil tegenover de pijn van nu.
Alle ik ga me nog een paar uurkes bezig houden met andere dingen want stress is echt ni goed op dit moment.
Benieuwd wat het zal worden. Ik zal het in ieder geval wel komen opschrijven hier

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

De beslissing is gevallen en voor degene die het al weten, die vonden het direct erg voor me,maar ikzelf heb nu het gevoel van eindelijk de eind meet gehaald te hebben. Kan raar overkomen, maar nu moet ik niet meer piekeren en stress hebben van gaat het lukken of niet met nog een operatie zo of zo, die jaren zijn nu eindelijk voorbij. Dus ja het wordt waarschijnlijk een morfine pomp.

Op 16 juni krijg ik een morfine spuit in men ruggemerg kanaal en moet ik 24 h blijven. De chirurg zegt dat ik binnen het uur zeker moet voelen dat ik minder pijn zal pijn hebben. De dosis die ze dan inspuiten is veel hoger dan die van een morfine pomp.
het is wel zo dat met jaren de dosis morfine naar boven zal moeten dus minder mobiel omdat je dan zo suf wordt als iets, maar ze zijn in Amerika al volop bezig met een nieuwe behandeling in de zin van het produkt dat ze dan zouden gebruiken is minder schadelijk dan morfine maar met een even goede werkeing. Dit zou ongeveer over een zes jaar in Amerika op de markt moeten zijn en dan jaren later na verschillende test fases in Europa ook op de markt komen. Dus laat ons dan hopen dat ze het erdoor krijgen en dat ik dan mss toch niet voor heel men leven aan de morfine zal moeten zitten. Ik zal ook een link hier copieren over een morfine pomp site. Kan je makkelijker volgen denk ik. maar voor mij is het dus idd nu van we zijn er geraakt, de beslissing om de stimulator ni te doen was eigenlijk ook al vorige week door de chirurg genomen maar hij had tijd nodig denk ik om één en ander uit te zoeken. Ik wist het al van de eerste week dat het noppes zou worden. Ik heb dat met elke operatie zo gevoeld en bij dit is het van stop dit is op dit moment de allerlaatste stap die ze kunnen doen , dus geen gepieker meer en afwachtend of het lukt of niet. Het heeft lang geduurd en vele jaren van pijn en spuiten en operaties, het was wellekes geweest. xxx vik

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Vorige woensdag mijn morfine spuit gehad. Ik was er heel zenuwachtig voor nadat ik het een en ander gelezen had op wikipedia en op google.
Al bij al viel die inspuiting zelf heel goed mee, even voelde ik het in mijn heup toen de chirurg de naald op zijn plaats stak en de morfine inspuiting zelf voelde ik in men tenen als een soort van choqueske. Maar pijn deed het helemaal niet eigenlijk, algoed! Daarna moest ik nog een uur met men rug half omhoog blijven liggen en dan mocht ik men bed uit. Eenmaal terug op de kamer (20min in totaal weggeweest) kwamen ze al direct men bloeddruk meten en vragen of ik al verschil voelde. Ik lachte er nog mee en zei sorry ben net 1 minuut boven,zo snel zal da wel niet werken zeker. Ik vroeg ook nog wat ik dan moest voelen? Pijn vermindering of ziek worden? Er kwam niet echt een reactie op! Na ong 15 minuten had ik idd geen pijn meer, hoe ik ook draaide of keerde ik was na zoveel jaren plots pijnloos. Een zalig gevoel! Maar toen begon het. Ik kreeg enorm veel jeuk in men gezicht en over de rest van mijn lichaam. Zodra ik mijn bed uit mocht ben ik een nat washandje gaan halen om door men gezicht te gaan. Ik voelde me groggy en ging terug liggen. Zonder ophouden ben ik men gezicht beginnen schrobben met dat washandje om de jeuk te stoppen maar niets hielp, integendeel het werd erger en erger. Dan ben ik, nog steeds groggy, naar de verpleging gegaan om te vragen of ze hier geen zalfke of zo voor hadden want ik verging van de jeuk en men gezicht lag al open van te krabben. Ik kreeg een pilleke tegen de jeuk. Toen ik enkele seconden later terug op men kamer was en men pilleke met water ingenomen had, moest ik opeens beginnen overgeven zoals ik dat nog nooit gedaan had. Liters aan een stuk zijn eruit gekomen en het stopte niet. Even later men bed in, geslapen, wakker van de jeuk om de 20 min, en zo ging er een halve dag voorbij. Het jeuken werd steeds erger en dan heb ik een half medrol pilleke(cortisone) gekregen dat ik weer moest inemen met water, gevolg weer liggen overgeven zonder ophouden. Pilleke was erdus mee uit gekomen,nieuw half medrol pilleke gekregen dat er toch even in gebleven is. Maar de jeuk ging niet over. Ons mama is dan op bezoek gekomen, weer liters liggen overgeven, groggy slapend, ik weet eigenlijk niet meer dat ze dan doorgegaan is, zo ver van de wereld was ik. Savonds om 23h was ik nog steeds zo ziek als iets en nog steeds liters aan't overgeven dat de verpleegster naar de chirurg gebeld heeft. Die heeft me dan een spuit tegen de misselijkheid laten geven. En toen ging dat al iets beter, het overgeven was gestopt. Heel de nacht om de 20 min de klok weer gezien en voor de rest groggy groggy groggy. S morgens kwamen ze me rond 8 uur wakker maken om te eten en moest ik me wassen, ik was nog steeds heel groggy en heb weer geslapen tot half 1. Ondertussen heeft t.Greet nog gebeld, ik weet van niks meer. Toen kwam de chirurg horen. Hij vroeg hoe het was. Ik zei, qua pijn totaal niks meer dat is super, maar voor de rest ziek dokter, zo ziek. Ja zei hij, je hebt mensen die niets last hebben van de neven werkingen en mensen die wel last hebben en ook alle neven werkingen krijgen zoals u gehad hebt. De jeuk, de misselijkheid, het overgeven, het groggy zijn, het slapen alles had ik dus gehad. Hij vroeg ook of ik al zelf geplast had, ik zei nee maar ik moet wel. Hij zei ja u mag naar huis, bel me in de loop van volgende week om te zeggen hoeveel dagen u geen pijn gehad hebt en dan kunnen we daar uw dosis voor de morfine pomp op bereken. En hou er rekening mee dat u, wanneer u de morfine pomp eenmaal hebt, de eerste tijden ook zo zal reageren op de neven werkingen als dat u nu gedaan hebt. Dit kan een periode van dagen, weken of langer zijn. Bon ik belde dus ons papa dat ik naar huis mocht en ging ff een sigaretje roken. Toen ik terug boven kwam lag er sonde materiaal klaar, want ik mocht niet naar huis voor ik zelf terug geplast had. Dus nog een uur met die sonde gelegen, dan heel veel water beginnen drinken en na twee uur kon ik zelf terug plassen en mocht ik vertrekken. Oef dat was achter de rug dacht ik. Eenmaal buiten aan t wachten op ons papa kreeg ik verschrikkelijke koppijn. Ook in de auto was deze niet te houden. Mijne zonnebril op men, nat washandje op men voorhoofd het hielp niet en de koppijn werd nog feller. Nu begrijp ik ongeveer wat mensen met migraine willen zeggen. Ik ben thuis gekomen direct gaan liggen en in slaap gevallen. Ons mama is dan gekomen om te eten. Ik kon geen twee minuten rechtop zitten of die felle koppijn kwam op. Als ik ging liggen deinde deze weg. Terug gaan liggen,weer geslapen, ons mama weer niet echt weten doorgaan. Vrijdag morgen dan op aanraden van men stiefmoeder toch maar even gebeld naar de chirurg. Nu blijkt dat er tijdens de punctie lucht mee binnen gekomen is in men ruggenmerg kanaal en van zodra ik rechtop ben stijgt die luchtbel naar men hersenen met gevolg een zeer hoge felle druk in mijn hersenen. Ik moest zoveel mogelijk plat liggen en cola drinken. Normaal zou dit dan moeten weg trekken zei hij. Indien dit na een paar dagen niet het geval was,moest ik terug komen zei hij en zou hij dezelfde punctie terug doen maar dan met bloed in om het gaatje te dichten.
We zijn nu zondag en vele liters cola later en ik heb nog steeds die felle koppijn. Ik zit al iets rechter maar bij het minste dat ik volledig recht ben (eten,wassen,plassen) komt ze weer heel fel op en is het niet draaglijk en moet ik maken dat ik terug plat lig. Ondertussen is ook sinds vrijdag morgen de morfine dosis uitgewerkt en heb ik ook weer men rugpijn door als ik lig. Gevolg rugpijn van't liggen maar dan zonder koppijn, kom ik op heb ik ook nog rugpijn en die hevige koppijn. Ik wacht nog af tot morgen vroeg maar ik ben er vrijwel zeker van dat ik morgen of dinsdag terug zal moeten. Het mag is na drie jaar gaan ophouden hoor!
Uiteindelijk is het dan definitief beslist dat ik een morfine pomp zal krijgen. De datum hiervoor moet nog afgesproken worden maar ik ga vragen om dit begin augustus te doen. Ik wil is even op men positieven komen. Men operatie naad van mei doet nog pijn en men vriend Barry heeft binnenkort drie weken verlof en dan zou ik niet willen dat hij of wij niets kunnen doen (al is het maar een paar uurkes per dag) omdat ik dan weer net geopereerd ben of niet uit de voeten kan door de neven werkingen.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Ik ben vandaag eens met men chirurg gaan praten. Normaal zou ik begin augustus voor een testperiode van 14 dagen geopereerd worden voor een morfine pomp inplanting. Maar ik zat met een paar geplande dagen waar ik niet onderuit wou. Dus ben ik gaan vragen of het mogelijk was om de operatie uit te stellen tot half oktober. Dit was geen probleem maar ik moest wel rekening met de pijn ondertussen. Nu heb ik weer morfine plakkers maar van een ander merk.(andere samenstelling) Als dit zou hel^pen voor een tijdje is het goed. Ik moet ze een maand testen maar mag wel niet binnen zes maand van 25 microgram per uur naar 75 microgram gaan. Indien ik zo een tijdje verder kan is het goed en is de operatie voor oktober. Indien deze helpen mag ik ook bij plakkers blijven maar deze zijn ""schadelijker"" dan een pomp omdat een pomp op homeo patische wijze is en deze op chemische wijze. Ook hadden we een vertekend beeld over de nevenwerkingen van morfine. (Lees plant binnen paar jaar). De chirurg zei dat ze zeker geen produkt of behandeling zouden aanraden waarmee je binnen 20j een plant zou zijn. Dus dat was een hele opluchting. Ook zou ik ooit weer kunnen werken (aangepast) met morfinebehandeling, zowel met plakkers als met de pomp. Ze kunnen me niet verplichten omdat er al zoveel operaties op korte tijd, 6 in 3 jaar, zijn geweest. Maar als ik me ooit terug goed voel dan wil ik beslist iets gaan doen bv computerwerk van thuis uit. Of deels thuis deels op n firma. Zo kan ik mss eens terug een sociaal leven krijgen,want zo week in week uit binnen zitten en al zoveel jaar nu, maakt dat ik nog weinig contacten heb.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Ik heb net naar men chirurg getelefoneerd om de datum voor men morfine pomp operatie deel 1 vast te leggen. Die Plakkers hebben uiteindelijk een tijdje geholpen maar sinds een 3 weken nu heb ik terug hevige stekende pijn rond mijn staart been en ook naar boven toe. Van men huisdokter heb ik dan een dosis van 12.5 mgr/µ bijgekregen maar vorige zaterdag toen die 2 plakkers samen dan begonnen te werken kreeg ik het heel benauwd, trillend op men benen en groggy en had ik een hartslag van 109 slagen per minuut. Dat was ni te doen, dus plakker van 12.5 er terug afgehaald. Deze week probeerde ik opnieuw ,als ook de 25mgr/µ opgebruikt was, maar plakte ik eerst een dag of twee die van 12.5 en vrijdag heb ik er dan de 25 bij geplakt.
Zaterdag morgen moest ik van het gelijkvloers naar de slaapkamer op de 2 de verdieping en toen ik half op de trap was kreeg ik het weer heel benauwd, zo hevig zelfs dat men pyamabroek en tshirt op een seconde tijd zo nat waren van het zweet dat me uitbrak, ik was misselijk, gevoel van overgeven en draaide helemaal weg. Men vriend zei toen ja haal die plakkers er maar best weer af dan want zo kan je ni verder. En dan denk ik bij mezelf ja na 2 maand al verhogen van 25 naar 37.5 wat geeft dat tegen Nieuwjaar niet?
Je geraakt er zo aan gewoon ook, dat gaat echt heel snel vind ik.
Dan toch maar " beter" nog 2 operaties voor Nieuwjaar want zo ziek ervan zijn telkens je dosis hoger moet plakken, nee bedankt.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

morgen vroeg om 7uur moet ik in 't ziekenhuis zijn voor het eerste deel van de morfine pomp operatie.
Ik zie het helemaal niet zitten, voel me niet voorbereid.
als het "meevalt" wordt de pomp eind november volledig ingeplant en heb ik operatie 8 achter de rug. Het mag is gaan stoppen hoor.
Als ik terug thuis ben en ik voel me iets of wat goed zal ik hier verder over schrijven.
tot een dezer dus.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Ik ben sinds zondag middag terug thuis van de eerste morfine pomp operatie.
Woensdag morgen moest ik er om 7 uur zijn, nuchter van 0.00uur. Om kwart voor 1 smiddags zijn ze me eindelijk komen halen. Kweet niet waarom maar ik zo zenuwachtig als iets.
Rond kwart na 4 ben ik terug op men kamer gekomen en werd ik stilaan wakker. Ik vond eigenlijk dat ik vrij rap uit de narcose droom ontwaakte, met gevolg een hele woelige avond en nacht tot gevolg want ik kon nog niet draaien of keren en de pijn van mijn naden stak boven alles uit.
Ik heb een naad (oude) van 5 cm op men rug nu en 1 juist naast mijn navel ook van een 5 cm. Daar steekt een voorlopig reservoir in met een soort van plug-in die aangekoppeld is op een draad die dan weer verbonden is met een spuit waarin zich de morfine bevindt.
De dosis stond oorspronkelijk op 0.6 mg per uur. Deze begon pas te werken na een 24h dus op donderdag middag, na al een hele dag in dromenland gezeten te hebben, kreeg ik de eerste neven werkngen weer.
Jeuk die weer opkwam in men gezicht en zich zo over de rest van mijn lichaam verspreidde. Uiteindelijk heeft de chirurg de dosis vrijdag morgen herleidt naar 0.4 mg per uur. Ik zat blijkbaar wat teveel in dromenland Smile

En toen verdween ook een beetje men jeuk.
Op vrijdag middag ben ik dan men eerste halve sigaretje gaan roken en nadien nog zo een paar keer. Vrijdag nacht heb ik nog een zware nacht merrie gehad waarschijnlijk ook door de morfine. Badend in 't zweet schoot ik wakker. Normaal mocht ik zaterdag naar huis, na het ontbijt om een uur of 9 ging ik beneden weer een sigaretje roken en ik voelde me plots weer heel warm worden, dus ik dacht, tijd om terug naar boven te gaan en weer te gaan liggen op men bed.
Dat bed heb ik niet meer gehaald, ik stapte uit de lift en alles werd wazig en zwart voor men ogen en boem daar lag ik achter een paar vuilmanden. Ik kwam bij en ben beginnen roepen en dan hebben ze me onmiddellijk in een rolstoel naar de kamer gebracht. Zweten ni meer normaal, mene bloeddruk was 8/6. Veel te laag dus, ook een neven werking blijkbaar. Ik ben dan weer een paar in dromenland geweest en smiddags zei de chirurg dat het beter was me nog een nachtje te houden.
Bij deze was ik dus zondag middag thuis, met nog steeds 8/6 als bloeddruk.
We zijn nu maandag morgen 7 uur, ik heb deze nacht geen oog dichtgedaan, ben doodmoe, krab me weer kapot in men gezicht en ben zo slap als een vod, Maar men rugpijn is weg ALLELOEJAAA.
Vrijdag moet ik op controle en de draadjes laten doorknippen en dan weet ik oojk weer men nieuwe datum voor binnen een paar weken voor men volgende operatie.

Viki Moors · Site Admin Geregistreerd op: 26 Apr 2010 Berichten: 62

Nu woensdag 12 Januari krijg ik mijn definitieve morfine pomp ingeplant. Ik kijk er enorm tegen op. Niet voor de operatie, die zijn we al gewoon, ook niet voor de pijn achteraf, maar wel voor het ziek zijn weer door het moeten aanpassen aan de morfine. Het is wel dringend nodig, mijn pijn is niet meer houdbaar en ik geraak meer en meer gefrustreerd.
Voorlopig zou dit dus de laatste operatie worden en ik hoop het echt! Het is genoeg geweest, ik ben lichamelijk en emotioneel op en zit terug in een depressie. Dit alles komt niemand ten goede.
Hopelijk kan ik op mijn volgend bericht een positieve nota neerzetten.